توضیحات محصول
دیفنیل کاربازید 15884 اکروس
Diphenylcarbazide, 15884 Acros
مشخصات دیفنیل کاربازید:
دیفنیل کاربازید (یا به سادگی دیفنیل کاربازید ، اغلب به اختصار DPC ) یک ترکیب شیمیایی از گروه کاربازیدها است . این فرمول ساختاری شبیه دیفنیل کاربازون دارد و به راحتی با اکسیداسیون به آن تبدیل می شود.
دیفنیل کاربازید یک جامد سفید است که به سختی در آب حل می شود ، اما به راحتی در حلالهای آلی مانند استون ، اتانول داغ و استیک اسید حل می شود . این ترکیبات پیچیده رنگی را با یونهای فلزی خاصی تشکیل می دهد. دیفنیل کاربازید وقتی در معرض نور و هوا قرار می گیرد به دیفنیل کاربازون اکسید می شود و در این فرآیند صورتی می شود.
کالبازید به عنوان یک استفاده از شاخص های اکسیداسیون و کاهش و برای فتومتریک تعیین یون های سنگین فلزی خاص، مانند کسانی که از کروم ، جیوه ، کادمیوم ، اوسمیوم ، روبیدیوم ، تکنتیوم و بیشتر.
واکنش یک دیفنیل کاربازید با ترکیبات کروم (VI) ، مانند کرومات ها یا دی کرومات ها ، دیفنیل کاربازون را ایجاد می کند ، که با ترکیبات کروم یک مجموعه بنفش قرمز ایجاد می کند. ترکیبات کروم (III) را نیز می توان با استفاده از این روش تعیین کرد ، ابتدا آنها را با استفاده از یک عامل اکسید کننده (به عنوان مثال محلول پرسولفات آمونیوم ) به کروم (VI) اکسید کنید . دیفنیل کاربازید همچنین به طور گسترده ای در آزمایشگاه شیمیایی برای تشخیص ترکیبات جیوه (II) به شیوه مشابه استفاده می شود.
معمولاً از معرف به عنوان محلول 1 تا 0/25 درصد در برخی از حلالهای آلی یا به صورت کاغذ نوار تست برای تشخیص فلزات سنگین در آب آشامیدنی در خانه استفاده می شود. واکنشگر بسیار حساس است و آستانه حساسیت آن 0.000.000.05 گرم در میلی لیتر برای یونهای کروم (VI) و 0.000.002 گرم در میلی لیتر برای یونهای جیوه (II) است که به ترتیب 50 ppb و 2000 ppb است.
در ابتدای قرن بیستم ، روش زیر با استفاده از شاخص دیفنیل کاربازید برای اثبات وجود جیوه در محلول توسعه یافت: یک قطره از محلول مورد آزمایش روی یک کاغذ صافی که در یک تازگی آماده شده آغشته شده بود ، ریخته می شود. ٪ محلول الکلی دیفنیل کاربازید. نمک های جیوه حتی در محلول بسیار رقیق یک لکه بنفش ایجاد می کنند. کرومات ها و مولیبدات ها واکنش مشابهی را ایجاد می کنند.
اشکال عمده آزمون خرابی محلول دیفنیل کاربازید در حلالهای مختلف است. بنابراین ، باید تازه آماده شود. برای جلوگیری از این مشکل ، یک راه حل در نشریه Urone در سال 1955 یافت شده است. بر این اساس ، اتیل استات غیر آبی و استون حلالهای بهتری بودند ، محلولهای دیفنیل کاربازید که برای ماهها پایدار هستند. محلول های دیفنیل کاربازید متیل اتیل کتون ، متیل سلوسولو (2-متوکسی اتانول) و ایزوپروپیل الکل به مدت 1-2 هفته قابل استفاده است. محلولهای آبی و حلالهایی که تمایل به پایه دارند مانند متانول و اتانول ، و آنهایی که حاوی مقادیر کمی آب و ناخالصی های اساسی هستند ، حلالهای خوبی برای محلولهای موجود در معرف رنگ سنجی نیستند.